Rok 1950
Narodziny Formuły 1
Przed rokiem 1950 sport samochodowy był areną oddzielnych zawodów Grand Prix, organizowanych samodzielnie przez automobilkluby krajowe. końcu lat 40,po wojennych zniszczeniach, odjęto decyzję, y te rozproszone zawody ująć w jakieś wspólne ramy organizacyjne i przekształcić w międzynarodowy cykl imprez, stanowiących wspólne zawody o mistrzostwo świata sportu motorowego. 1949 roku FIA ogłosiła, e począwszy od przyszłego roku rozpoczną się zawody o Mistrzostwo świata Formuły1.Cykl mistrzostw tworzyło 7 wyścigów,6 w europie i 1 w ameryce, słynny Indianapolis 500.
Farina zdobywa pierwszą Grand Prix
Inauguracyjny wyścig nowego cyklu odbył się w maju 1950 roku na brytyjskim torze Silverstone. Wygrał włoski kierowca Nino Farina z teamu Alfa Romeo, jeden z trójki kierowców którzy zdominowali początek lat 50 tego sportu.
Drugie i trzecie miejsce zajęli jego koledzy z zespołu, Argentyńczyk Juan Manuel Fangio i brytyjczyk Reg Parnell. Ten Potrójny tryumf potwierdził spermację modelu Alfa Romeo 158 z turbosprężarką.
Trzej Panowie F
Tryumf w Silverstone potwierdził jedynie to, co i tak wszyscy wiedzieli-Alfa i jej trio kierowców z nazwiskami na F. Farina, Fangio i Fiagoli byli już wtedy legendami sportu samochodowego. Luigi Fiagoli, liczący wówczas już 53 lata, był weteranem tego sportu,ściągnientym do zespołu Alfy na zastępstwo za rannego w czasie wyścigu Mille Migilia Consalvo Sanesiego. „Nino” farina lat 43, swoją karierę wyścigową rozpoczął jeszcze przed wojną. Pochodził z rodziny, której nazwisko zrosło się z przemysłem budowy powozów, a od czasów jego brata, Battisto „Pinin” Fariny-jako pininfarina-stało się synonimem wykwintnej włoskiej sztuki karoseryjnej. Juan Manuel Fangio był najmłodszy z całej trójki, miał ledwie 38 lat. Był produktem słynnej argentyńskiej państwowej szkoły kierowców samochodowych, której zadaniem było wprawdzie szkolenie kierowców ciężarówek i szoferów, ale, jak widać, oprócz wyrobników potrafiła kształcić i artystów kierownicy. Osiągnowszy w swoim kraju wszystko, co było do osiągnięcia, wyruszył na podbój Europy. Kolejnym słynnym kierowcą startującym na torach w tym pierwszym cyklu Grand Prix był Alberto Ascari, syn Antonia Ascariego, króla sportu automobilowego lat 20. Ascari jeździł wtedy Ferrari V12 4500, który jednak okazał się do pięt nie dorastać Alfom. W roku 1950 na Alfę nie było mocnych -wszystkiesześć europejskich tytułów podzielili między siebie Farina i Fangio.
Pierwszy rok Mistrzostw Świata Kierowców obfitował w dramatyczne momenty. W Monte Carlo, w drugim wyścigu po Silverstone, już na pierwszym okrążeniu doszło do wielkiego karambolu, w którym Farina wypadł z trasy, dając Fangiowi szansę na zwycięstwo. W Grand Prix Szwajcarii Farina wrócił na najwyższy stopień podium, a Fangio był drugi. To był katastrofalny wyścig dla Ferrari - we wszystkich trzech ich bolidach wybuchły silniki. W kolejnym wyścigu, w Spa, Fangio wygrał przed Fiagolim, a Farina ledwie dotarł do mety po awarii skrzyni biegów, ale zanim to nastąpiło uzyskał taką przewagę nad resztą kierowców, że jeszcze ukończył wyścig na czwartym miejscu. Mimo to Farina wyszedł na prowadzenie w klasyfikacji z 22 punktami. Fiagoli miał ich 18, a Fangio mimo jednego zwycięstwa i jednego drugiego miejsca 17.
Następne było Grand Prix Francji, które Fangio wygrał, a Farina zakończył na siódmym miejscu, nie zdobywając punktów. Zbliżał się ostatni wyścig, w Monzy, a niedawno prowadzącego w klasyfikacji Farinę wyprzedzali teraz obaj koledzy z zespołu.
Farina Zabiera tytół Fangiowi
Dla Alfy Monza była własnym podwórkiem, na którym ich zwycięstwo nie ulegało od początku kwestii, tym bardziej, że zespół wzmocniono dwoma rezerwowymi zawodnikami – Piero Taruffim i Sanesim. Mimo to Ascari mocno naciskał Alfy, wychodząc w końcu na drugą pozycje. Jego samochód miał większy zbiornik paliwa i potrzebował tylko jednego tankowania, podczas gdy Alfy musiały zjeżdżać dwukrotnie do alei serwisowej w czasie wyścigu. Zwycięstwo Alfy było poważnie zagrożone, ale pech trapiący Ferrari w pierwszym sezonie Formuły 1 znowu dał o sobie znać, gdy wóz Ascariego nagle zniknął w chmurze dymu. Na 24.okrążeniu zawiodła skrzynia biegów w samochodzie Fangia i Taruffi oddał mu swój bolid, wycofując się z wyścigu. Fangio nie ujechał jednak daleko-zaledwie okrążenie dalej pękł zawór i tym razem musiał na dobre zrezygnować. Na pierwsze miejsce wysunął się „Nino” Farina, który wygrał Grand Prix Włoch i został pierwszym Mistrzem Świata Kierowców FIA. Zespół Alfa Romeo bezapelacyjnie wygrał nieoficjalną klasyfikację konstruktorów- jego wozy wygrały wszystkie sześć europejskich wyścigów.
1950
MISTRZOSTWA ŚWIATA KIEROWCÓW
KLASYFIKACJA
Zawodnik Kraj Zespół Punktacja
1.Giuseppe „Nino” Farina Włochy Alfa Romeo 30
2.Juan Manuel Fangio Argentyna Alfa Romeo 27
3.Luigi Fiagoli Włochy Alfa Romeo 24
4.Louis Rosier Francja Lago-Tabot 13
5.Alberto Ascari Włochy Ferrari 11
6.Johannie Parsons USA Kurtis Offenhauser 8
7.Bill Holland USA Deidt Offenhauser 6
8.Książę Bira Tajlandia Maserati 5
9.Mauri Rose USA Deidt Offenhauser 4
9.Reg Parnell Wielka Brytania Alfa Romeo,Maserati 4
9.Louis Chiron Monako Maserati 4
9.Peter Whitehead Wielka Brytania Ferrari 4
Offline